Snijbonen

Kenmerken

Snijbonen behoren tot de familie van de vlinderbloemen en tot de peulgewassen. Ze zijn plat en lang en kunnen wel 25 centimeter lang worden. Snijbonen hebben grote, platte, vlezige peulen. Van deze groep wordt de hele peul met het onrijpe zaad erin gegeten.

De peulen worden wel eerst gebroken, gesnipperd of gesneden. Vandaar de naam 'snijbonen'. Snijbonen worden bijna altijd aan staken geteeld.

Beschikbaarheid

Snijbonen zijn verkrijgbaar van juli tot en met oktober. Alle snijbonen pluk je in een jong stadium, omdat ze dan nog mals zijn. Doordat bonen vrij snel groeien moet je ze regelmatig plukken. In de zomer gebeurt dit zeker tweemaal per week. Regelmatig plukken zorgt ervoor dat de plant langer doordraagt.

Hoe bewaren?

Veel mensen zoeken naar gepaste bewaarmethodes om de overvloed aan jonge boontjes op te vangen. Een ecologische manier om boontjes te bewaren is inzuren met melkzuurgisting. Wat je niet kunt opeten, laat je volledig rijpen om dan enkel het droge zaad te gebruiken.

Gekochte snijbonen moeten er lekker frisgroen uitzien en stevig aanvoelen. Meestal worden ze los aangeboden. Zijn ze verpakt, let dan op de houdbaarheidsdatum. Je vindt ook gesneden snijbonen in de winkel. Die kun je het best nog dezelfde dag bereiden en opeten. Ongesneden snijbonen bewaar je in een plastic zak met gaatjes twee dagen op een koele plaats of in de ijskast.

Voedingsstoffen

Snijbonen zijn rijk aan vezels, ijzer, calcium en fosfor en bevatten vitamines A en C.

In de keuken

Snijbonen moet je goed wassen en je moet de punten aan beide kanten eraf snijden of breken. Je kunt de bonen koken, roerbakken, stomen, blancheren, etc. Snijbonen eet je maar beter niet rauw. In rauwe bonen komt van nature een giftige stof voor die door het koken van de bonen onwerkzaam wordt.