Lof aan radicchio: de rassenproef!

De doorsnee Vlaming of Nederlander kent witlof, maar de verwante groen- en roodlofrassen nog niet. Die heten botanisch ook allemaal Cichorium intybus, en hebben net als witlof dat bittere, sappige, notige en zoetige in zich. Eind september oogstten we met een zeskoppig panel zestien radicchiorassen. We proefden en bekroonden enkele toprassen.

Lucrezia TT

• Grote lichtgroene groenlofkrop, heel los. Binnenin wit en steviger.
• Smaak: Zacht, romig. Je proeft bitter en zoet tegelijk, en die smaken blijven mooi nawerken. Lijkt meer op zachte sla, zoals een malse eikenbladsla.

KS-RCC-KB-FenA (een selectie van Kultursaat)

• Prachtige ronde krop, helder rozerood vanbinnen.
• Smaak: De buitenste bladeren van de krop zijn krokant en hard, maar het hart is (bijna te) zacht en slap. Vol aroma, maar niet te sterk. De boeiendste nasmaak van alle geproefde rassen.

Giulietta

• Onder het vergane, zwarte omblad zit een puntige, prachtig donkerroze krop.
• Smaak: Voor wie van bitter houdt: dit is puur bitter, zonder andere aroma’s. De nerven zijn wel zoeter dan de rest van het blad. Boeiend om mee te koken, wegens de stevige textuur.

Adige Medio

• Wit, groen en roze in een prachtig palet. Heel veel omblad.
• Smaak: Evenwichtige, heel toegankelijke smaak, niet te zoet of te bitter, wel notig en romig. Zachte, mooie textuur. 

Vinci TT

• Wit en rozig, brede nerven met ingesneden blad. Het omblad is helemaal vergaan.
• Smaak: Krokante, heerlijke textuur. De smaak is zacht, met bijpassend zoet. De meest notige van alle rassen.

KS Weiss

• Ronde, bijna witte krop. Snelle groei: op tijd oogsten, anders barst de krop.
• Smaak: De ijsbergsla onder de radicchio. Vrij zoete eerste smaak, verder neutraal genoeg als basis voor een rauwe salade.

Image