Europa: stem voor gezondheid en tegen glyfosaat

Donderdag is alweer een belangrijke dag voor Europa. Dan komt het Standing Committee opnieuw samen om te stemmen over de mogelijke verlenging van de erkenning van glyfosaat. Het belooft spannend te worden, want Europa is verdeeld. Én de tijd dringt. Als er voor 15 december 2017 geen oplossing is, dreigt een scenario waarin niemand goed weet hoe het verder moet. Hoog tijd dus om te kiezen voor de gezondheid van alle Europeanen, niet in het minst voor die van onze kinderen.

Druk opvoeren

Als er donderdag geen akkoord is, verhuist de glyfosaatkwestie terug naar de agenda van de Europese Commissie. Die heeft weinig zin om een standpunt in te nemen. Want ofwel volgt ze de gangbare landbouworganisaties en de pesticidelobby, ofwel geeft ze gehoor aan de vele verontruste burgers. Daarom voert ze de druk op de lidstaten op. Bovendien dreigt Monsanto met een schadeclaim van een miljard euro als er geen akkoord komt. Dat bedrag verdient Monsanto jaarlijks met haar onkruidverdelger Roundup, alleen al in Europa. 

Gezondheid van onze kinderen

De voorbije weken doken er tal van berichten op die de beleidsmakers niet kunnen negeren: kies voor onze gezondheid, niet voor glyfosaat. The Guardian en Le Monde publiceerden een artikel van VN-rapporteur Baskut Tuncak. Die stelt dat het huidige pesticidebeleid een inbreuk is op de rechten van het kind. Kinderen worden blootgesteld aan een cocktail van onkruidverdelgers, insecticiden en fungiciden.

‘De VN-lidstaten hebben een expliciete verplichting om kinderen te beschermen tegen deze schadelijke producten, van besmet voedsel tot verontreinigd water én om veilig te stellen dat kinderen kunnen opgroeien in gezonde omstandigheden.’ En ook nog: ‘Onze afhankelijkheid van schadelijke pesticiden is een kortetermijnoplossing, een verslaving, die het recht op veilig voedsel ondermijnt, evenals de gezondheid van de huidige en toekomstige generaties.’

Grond van de zaak

Eenzelfde signaal vorige week in De Correspondent.‘Glyfosaat maakt onze landbouwgrond zo dood als een pier, terwijl we die net nodig hebben om de voedselproductie veilig te stellen.’ Dat is wat we bij Velt ook al lang verkondigen: de grond van de zaak is de zaak van de grond. Laten we dus nu kiezen voor andere landbouwsystemen, waarbij agro-ecologie naar voren geschoven wordt als dé landbouwvorm van de toekomst. Het is immers een contradictie van jewelste: glyfosaat mag in Vlaanderen niet op onze oprit, maar je vindt het wel terug op ons bord. 

Een ander voorbeeld van kortetermijnvisie is de (ontbrekende) zorg voor insecten. Duits onderzoek bracht aan het licht dat ons insectenbestand met meer dan 75% achteruit is gegaan. En dat in minder dan 30 jaar. Weer wordt met een beschuldigende vinger richting pesticiden gewezen.

Europa, durf vooruitdenken

80% van de Franse bevolking is tegen een verlenging van de erkenning van glyfosaat. Ook Italië strijdt voor een verbod. Komaan, Europa, durf kiezen voor onze gezondheid en een toekomst waarin landbouw, natuur, veilige voedselproductie en transparantie centraal staan. Het moment is er om de geschiedenisboeken in te gaan als de beleidsmakers die kozen voor een landbouwsysteem met toekomstvisie.