De 50-jarige tuin van Frans en Monique

Gepubliceerd op:

04.01.2024

In 2024 blaast Velt – net als de tuin van Frans en Monique – vijftig kaarsjes uit. Het ideale moment dus om deze bezige bijen en ijverige Velters een bezoekje te brengen.

Ze vertellen over hun ervaringen in de tuin en hun verbondenheid met Velt.

Een stukje natuur

Frans en Monique wonen tussen de velden in het Vlaams-Brabantse Londerzeel. Hun huis is verstopt achter enkele hoge bomen, waarvan er ook heel wat exemplaren in de achtertuin staan. Maar het stuk grond van 170 bij 27 meter heeft er niet altijd zo uitgezien. Toen het koppel het een jaar na hun huwelijk in 1972 kon kopen, was het een winternatte weide. Het was hun droom om een stukje natuur te creëren. Er moest ook nog plaats blijven voor kippen, geitjes, schapen … én een paar wilde bosjes.

Evolutie in de tuin

Later besloot Frans nog een groot deel van de weide te beplanten. ‘Als ik wist dat er elders op een bepaalde plaats jonge bomen weg moesten, bijvoorbeeld omdat er een fietspad kwam, ging ik die uitsteken. Ik heb ook heel wat bomen en struiken zelf gekweekt. Sommige zoals de moerbei en andere fruitbomen, heb ik dan weer gekocht.’

Of Frans op dat moment kennis van tuinieren had? ‘Niet echt’, zegt hij. ‘Ik heb gewoon heel veel geprobeerd. Zo heb ik een aantal keer kersenbomen gezet, maar die konden de natte grond niet verdragen en gingen telkens kapot. Andere fruitbomen zoals appel- en perenbomen deden het beter. Al hebben we een aantal jaar geleden van het grootste deel brandhout gemaakt, omdat ze verouderden en veel onderhoud vroegen. Nu vind je eetbare planten overal verspreid in de tuin. Er is altijd heel wat te vinden, zelfs kiwi- en meidoornbessen.’

De groentetuin is een blijvende waarde. ‘Zelf groenten telen heb ik altijd graag gedaan. Als kind deed ik dat samen met mijn moeder. Zij gebruikte wel pesticiden, iets wat ik als vijftienjarige al niet vond kunnen. Op die fles stond een doodskop en toen besefte ik al dat dat niet gezond kon zijn.’

Download Frans' boek

Frans stelde ook een boek samen met zijn tuinervaringen.

Dit boek stelt hij gratis ter beschikking voor jou.

Download In't Groen Leven (19 MB)

Voluit voor Velt

Voor Velt nog maar bestond hield Frans er dus al deze ideeën op na. Toen hij een artikel over Velt in de krant zag staan, werd hij dan ook meteen lid. Een beetje later stapte hij in het bestuur van de plaatselijke afdeling, nog wat later zat hij in het provinciale bestuur om vervolgens ook in het nationale bestuur van Velt te belanden. ‘Ik heb zowat overal gezeten’, lacht hij. ‘Ik ben altijd leraar geweest. Toen ik vervroegd op pensioen kon gaan, had ik veel tijd om met Velt bezig te zijn.’

Behalve Velt-lid en -bestuurslid, was Frans ook lange tijd Velt-docent. ‘Monique en ik hebben samen heel wat workshops gegeven. Als er bijvoorbeeld dertig mensen kwamen, splitsten we de groep in tweeën. De ene helft begon dan met een wandeling in de tuin die ik begeleidde, terwijl de andere helft in de keuken met Monique onder andere zuurkool maakte. Na ongeveer een uur wisselden we dan. Dat was een hele organisatie, maar we deden het ontzettend graag.’

Velt-ecotuindagen

Het lijstje van Frans’ inzet voor Velt is nog altijd niet op zijn einde. Zo wordt zijn interactieve promostand nog altijd gebruikt. Hetzelfde geldt voor de powerpointpresentaties en infofiches die hij ter voorbereiding van de Velt-ecotuindagen maakte. ‘Als voormalig onderwijzer weet ik hoe je een boodschap op een goede manier overbrengt. En dat wilde ik doorgeven.’

Zijn tactiek werkte duidelijk prima. Tijdens de Velt-ecotuindagen kregen hij en Monique ooit op één weekend 900 bezoekers over de vloer. ‘Ik had toen een fietslus geïntroduceerd die onder meer langs de tuin van de bekende kunstenaar Rik Poot ging. Zijn naam heeft heel volk gelokt.’

Manier van leven

Het is wel duidelijk: Frans heeft veel voor Velt betekend. Vandaag doet hij het wat rustiger aan en leest hij voor publicatie alle siertuinboeken van Velt na. ‘Ik vind dat heel boeiend. Zo leer ik zelf bij en kan ik wat praktische tips geven. Onze kleinkinderen staan trouwens in Bessen in de tuin en Meer dan sprietjes.’

Hoe de toekomst van Velt er volgens Frans uitziet? ‘Rooskleurig’, zegt hij beslist. ‘In het begin was de vereniging alleen bezig met groenten kweken. Daarna kwamen de siertuin, het koken en het ecologisch leven erbij. Het is als het ware een manier van leven, die almaar meer mensen aanspreekt.’