Alles wat je moet weten over de stoofpeer

Weet jij nog wat een stoofpeer is? Tegenwoordig vind je ze nog maar amper in de winkel. Nochtans waren ze vroeger heel bekend. Tot de zestiende eeuw kende men de peer louter als stoofpeer en werd ze dus altijd bereid gegeten. We laten deze peer met een rijk verleden graag herleven.

Medicinale werking

In de klassieke oudheid werd de stoofpeer gebruikt als medicijn tegen misselijkheid. Omdat de peren niet rauw gegeten konden worden, werden ze gestoofd met honing. De medicinale werking van stoofperen werd vastgelegd in het Romeinse handschrift Naturalis Historia, een van de oudste encyclopedieën geschreven door de Romein Plinius.

Ook in de middeleeuwen waren stoofperen populair. In een aantal middeleeuwse culinaire handschriften vinden we recepten met stoofperen terug. Het veertiende eeuwse Engelse handschrift The Forme of Curye beschrijft hoe de peren langdurig gekookt moeten worden in wijn met specerijen. 

Tegen het einde van de zestiende eeuw werden de eerste handperen geoogst in Frankrijk en Italië. In tegenstelling tot de stoofperen, werden deze zoete en sappige peren wel rauw gegeten. Ze waren een delicatesse voor de elite, want de gewone man bleef vooral stoofperen eten. Stoofperen werden nog lange tijd als een typisch zondagsmaal beschouwd.

Lang bewaren

Een groot voordeel van de stoofpeer: ze bewaart lang. Zo zijn de stoofperen Saint Remy en Gieser Wildeman echte bewaarkampioenen. Je plukt ze begin oktober en bewaart ze gemakkelijk tot januari. De peren worden meestal geplukt als ze nog hard zijn. Bewaren doe je het best op een koele plaats met voldoende luchtcirculatie.

Je kunt bepalen hoe rijp de peer is door het vruchtvlees, naast het steeltje, zacht in te drukken. Geeft het op deze plek een beetje mee, dan is de vrucht rijp. Is het vruchtvlees op deze plek erg zacht, dan is de peer overrijp.

Rode kleur

Ongekookt is de peer niet geschikt voor consumptie. Het vruchtvlees is wit, hard en korrelig. Het heeft een wrange smaak. Als je een stoofpeer kookt, kleurt het vruchtvlees roze tot rood. Dat komt doordat rijpe stoofperen anthocyanen bevatten. Deze kleurstoffen zijn heel gevoelig voor zuur. Door stoofperen te koken, verandert hun zuurtegraad en worden ze rood. Om de kleur nog mooier te maken, kun je de peren ook in bessensap of rode wijn koken.

Laat bij het koken het steeltje van de stoofpeer zitten, want dat geeft nog veel smaak af.